“Het maakt me trots dat ik onderdeel uitmaak van een groter geheel”

In de keet in Spijk, bij Lobith, is Frank veel te vinden. “Hier starten mijn werkdagen. En dat is fijn, want zelf woon ik om de hoek. Met de fiets naar het werk zit er niet in. In mijn werkbus zitten alle gereedschappen die ik nodig heb om mijn werk uit te voeren en ik rijd naar alle steenfabrieken in de regio.”

“Al vanaf mijn start bij Delgromij voel ik me heel erg welkom. Het is een klein en hecht team. De meesten werken al een lange tijd bij het bedrijf. Met Hendrik Sanders en Erik Hulstijn, die in deze regio werken, heb ik een supergoede klik. Zij zijn regelmatig hier in Spijk en we overleggen veel met elkaar. Zij betrekken mij goed en veelvuldig bij het werk waardoor ik iedere dag weer nieuwe dingen leer. Dat waardeer ik enorm, het geeft mij echt het gevoel dat ik onderdeel ben van het bedrijf. Met elkaar zetten we de schouders eronder.”

“Ik ben 30 jaar vrachtwagenchauffeur geweest. De laatste jaren deed ik dat niet meer met plezier. Van de onregelmatige werktijden en klanten die steeds onbeschofter worden, werd mijn werk niet leuker. Op een dag zag ik op de website van Delgromij een vacature voor boorder. Ook kende ik Jeroen van Heumen (uitvoerder bij Delgromij) al lange tijd en we hielden altijd contact. Zo ging het balletje rollen.”

“Vorig jaar heb ik de overstap gemaakt. Ik ben geboren en getogen ‘op het eiland’ zoals wij dat zeggen. Beter bekend als ‘t Gelders Eiland met de dorpen Aerdt, Herwen, Lobith, Pannerden, Spijk en Tolkamer. Delgromij ken ik al lange tijd en ik was altijd geïnteresseerd in het werk. Ik keek dan ook regelmatig op de website naar het werk van Delgromij. Één van mijn eerste werkgevers was Kuper waar ik kieperchauffeur was. Daar maakte ik voor het eerst kennis met Delgromij.”

“Peter Frederiks, ook boorder bij Delgromij, heeft mij de eerste maanden wegwijs gemaakt in het werk. Er komt enorm veel kijken bij dit vak. Hij heeft me echt de fijne kneepjes geleerd en geïntroduceerd bij de verschillende steenfabrieken. Ik kom daar bijna dagelijks, dus dan is het fijn om te weten bij wie je moet zijn en waar je op moet letten. Peter en ik hebben ons werkgebied onderverdeeld. Ik werk aan de oostkant, Peter aan de westkant.”

Foto: Gerard Wagemakers

“Als ik één ding heb geleerd, is dat er ontzettend veel verschillende soorten klei zijn. Zo heb je hele ‘vette’ klei. Die is taai en dat is hard werken met het boren. Maasklei bijvoorbeeld is droger en daar kom je makkelijk doorheen met de guts. Het werk is wel echt fysiek. Niet alleen door het boren in de klei, maar ook het lopen in het depot en het veld. Je neemt heel wat klei mee onder je laarzen en je loopt van boven naar beneden terwijl je emmers met kleimonsters meesjouwt. ’s Avonds hoef je niet meer naar de sportschool.”

“We bouwen een bult van verschillende lagen klei zodat de juiste samenstelling voor de klant, de steenfabrieken, ontstaat. Als ik mijn werk niet goed doe, kunnen de collega’s niet verder. Het is dan extra fijn om te horen als Hendrik en Erik zeggen dat ik goed heb geboord.”

“Op school deed ik altijd mijn best. Ik heb havo gedaan en had plannen om verder te studeren. Het liefst wilde ik voor de klas staan en heb ik erover nagedacht om leraar Duits te worden. Ik ben zelfs naar de open dag van de opleiding geweest. Ik ben goed in talen en ik ben leergierig. Maar uiteindelijk wist ik niet precies wat ik wilde en ben toen de chauffeursopleiding gaan doen. Ik ging  1 dag in de week naar school en de andere 4 dagen werkte ik. Hierna heb ik mijn dienstplicht vervuld en daarna op de vrachtwagen aan het werk gegaan. Maar altijd wel spijt gehad dat ik niet terug ben gegaan naar school.”

“Dat is een combinatie van verschillende dingen. Het contact met de collega’s is fijn, net als het contact met de machinisten van Van den Brand en Derks. Je ziet elkaar bijna dagelijks en daar bouw je echt een band mee op. Als er tijd is, drinken we samen koffie. Ook het werk en het onderdeel zijn van het geheel vind ik leuk. Bovendien geniet ik van het buiten zijn en in de natuur werken. Mijn omgeving neem ik sinds ik hier werk veel beter in me op. Dan denk ik ‘deze natuur hebben wij ontwikkeld met kleiwinning!’. En ik zie vaak ijsvogels en reeën. Hoe gaaf is dat!”

“We starten met koffie in de keet en dan ga ik op pad. Ik ga de gevraagde monsters nemen in de depots bij de steenfabrieken. De ene keer is het drukker dan de andere keer. En de ene keer is het zwaarder – met de ‘vette’ klei – dan de andere keer. Als er tijd over is, maak ik de keet schoon. Ook buiten rondom haal ik bijvoorbeeld het onkruid weg. Dan blijft het netjes. Soms ga ik met Erik mee naar de percelen – wij noemen ze putten – waar we klei winnen. Ik leer zodoende veel over de kleisoorten. De andere keer ga ik met Hendrik mee naar de verschillende pontons. Zo leer ik daar ook meer over.”

“In sommige periodes is het wat rustiger en heb ik tijd om andere werkzaamheden op te pakken. Zo heb ik laatst de keet opgeknapt. De buitenkant kon wel een schilderbeurt gebruiken. Nu staat hij er weer netjes bij.”

“Ik wil graag verder groeien en kijken waar ik me nog meer voor kan inzetten. Binnenkort start ik met een cursus keramische klei bij TCKI. Dat is het kenniscentrum van (bouw)keramische grondstoffen. Ze zijn onafhankelijk en analyseren bijvoorbeeld ook onze kleimonsters. De cursus duurt 9 maanden. Ik heb er veel zin in om te starten. Ik ben zeker ambitieus. Boren is het werk dat ik nu doe. Het is fijn dat er doorgroeimogelijkheden zijn. Ik zie het zeker zitten om in de toekomst uitvoerder te worden.”

“In het begin was ik heel fanatiek en wilde ik alles goed doen. Op een dag was ik iets te gehaast en had niet goed op de klei gelet. Het regende ook die dag en het was nog donker toen ik de kleibult op liep. Al snel kwam ik vast te zitten met mijn laars. Wat ik ook probeerde, ik zakte alleen maar verder weg. Op een gegeven moment zat ik er tot aan mijn borst in. Gelukkig kon ik om hulp roepen en heeft de kraanmachinist die verderop aan het werk was me eruit getrokken. Dat was wel even spannend.”

“Delgromij is kleinschalig, je kunt altijd bij iedereen terecht. We moeten het samen doen. Ook binnen K3 – waar we als Delgromij onderdeel van zijn - word je goed geïnformeerd. Alles is goed geregeld. Als je materialen nodig hebt, mag je die in overleg altijd halen. Daarnaast is er veel aandacht voor veilig werken. Regelmatig komen Bas Dröge (directeur Delgromij) en projectleider Ronald Waanders langs. Dan is er tijd voor een praatje en kun je lopende zaken overleggen. Omdat het een klein team is, leer je elkaar ook persoonlijk kennen. Dat vind ik heel fijn. Dan weet je wat je aan elkaar hebt.”

“In zijn algemeenheid vind ik dat we soms een beetje doorslaan. Ik snap dat alles elektrisch kan, maar als het gaat om haalbaarheid komt dat nu nog in het gedrang. Een elektrische kraan gaat geen hele werkdag mee. Je hebt geen tijd om hem tussendoor op te laden. Als je het mij vraagt, zie ik duurzaamheid vooral terug in het werk van Delgromij. Dat we met kleiwinning nieuwe natuur realiseren. En het opbouwen van goede relaties met collega’s en medewerkers van de aannemers waar ik dagelijks mee werk. Voor mij is dát duurzaamheid.”

“Ik ben getrouwd en we hebben twee dochters van 22 en 18 jaar. Ze studeren allebei. Daar ben ik erg trots op! Mijn vrouw werkt bij een autobedrijf. In mijn vrije tijd houd ik van fietsen en wandelen. En ik heb 20 postduiven. Niet zoveel als collega Jeroen en ik ben ook niet zo goed als hij is met wedstrijden. Voor mij is het meer een hobby, maar toch wil ik graag winnen. Ook met spelletjes ben ik fanatiek. Zodra ik merk dat ik ga verliezen ga ik valsspelen.”

“Vroeger heb ik veel gevoetbald en gezwommen. Met het fysieke werk dat ik nu doe, hoef ik niet naar de sportschool. Ik krijg voldoende krachttraining op een werkdag.”

.. “dat is verder ontwikkelen binnen Delgromij. Dat ambieer ik en ik vind het leuk om te horen dat collega’s zeggen dat ik kwaliteiten heb. Ik werk lekker buiten, in het mooiste deel van Nederland. Gelukkiger kun je mij niet maken. Uiteraard hoop ik gezond te blijven en lekker door te gaan zoals het is.”